Rozdział 8

-Patrick kurcze!- Szepnęłam pod nosem wściekła.
Nie mogłam uwierzyć, że on mnie tak po prostu szarpnął nie mógł powiedzieć, że mogę usiąść obok niego czy coś?
-Lepiej nie zastanawiaj się tak długo, przez ostatnie dni zauważyłem, że chodzą tu takie dwa typy Dean i Matt chyba, takie dwa rozpieszczone, bogate bachory, także niedawno doszli tu do szkoły.
-Ale to nie znaczyło, że mogłeś mnie tak szarpnąć..- Zanurzyłam się w jego żółtych oczach i nie mogłam oderwać wzroku.

W tej samej chwili do klasy weszło dwóch nie tak bardzo napakowanych chłopaków jak na przykład Patrick. Nie odzywałam się tak jak mi radził, tylko obserwowałam co robią jeden z nich wysoki szatyn potrącił innego chłopaka a ten spadł razem z krzesłem na ziemię i usiedli w ławce niedaleko mnie. Minęło z pięć minut zanim nauczyciel zdążył uciszyć klasę. Lekcja mijała bardzo wolno po tym wydarzeniu, minęło zaledwie z dwadzieścia minut a nauczyciel musiał wyjść do sekretariatu załatwić jakieś papierki. Kiedy drzwi się zamknęły, zaczął się szum rozmów i dźwięk odsuwanych krzeseł. Chciałam zagadać do Patricka ale zobaczyłam kontem oka, że wstaje tych dwóch chłopaków i podchodzą do naszej ławki.

-Matt Brachu weź obczaj jakaś nowa laska dołączyła w nasze szeregi panna Marcie

I nagle szum rozmów ustał, wszyscy teraz patrzeli się w naszą stronę, jedynie Patrick ze spokojem i uśmiechem na twarzy siedział oparty o krzesło i parzył na Deana, najwyraźniej wiedział, że nic takiego się nie stanie. Założę się, że sam by ich nawet zmiótł.

-Nie no kosmos, hej mała jak się masz?

-Uuu nie chce Ci odpowiadać no popatrz może tak chcesz się zabawić hmm?- Powiedział to i pociągnął mnie za włosy.

-Nawet jej nie dotykaj....- Usłyszałam głos Patricka.

-A bo co mi zrobisz chłoptasiu ?

-Wystarczy, że wstanę a wylecisz stąd jak nietoperz z piwnicy po zapaleniu światła więc mi tu nie podskakuj.

-Ej ej grozisz mi misiaczku? No to zapraszam, nie masz mi prawa nic zrobić ale za to jej tak.

Nachylił się do mnie i szepnął mi do ucha ,,Mała dzisiaj jesteś moja” Dosyć dobrze to zrozumiałam po jego głupim zachowaniu, dał mi buzi przelotem a ja z zamachem trzasnęłam mu w twarz z otwartej ręki. On się lekko uśmiechnął i powiedział, że przegięłam. Złapał mnie za ramię, mocno zacisnął aż wstałam.

-To było ostatni raz!- Krzyknął do mnie ten cały Dean.

-No to teraz już ty pojechałeś za daleko ,,Brachu”.

Patrick wolno wstał był wyższy od nich wszystkich i szerszy w barach, był mocno umięśniony było widać, że musiał dużo trenować. Szedł powoli w jego stronę i po chwili trzymał go już za gardło przy ścianie. Dean wrzeszczał, że ma go puścić bo może za to zapłacić, ale on nadal trzymał i szepnął po cichu, tak, że ledwo usłyszałam.

-Posłuchaj, jeszcze raz chodź ją tkniesz to ty pożałujesz, że się w ogóle urodziłeś dzieciaku.

-Dobra rozumiem a teraz jeżeli możesz to mnie puść! 

-A bym zapomniał, przeproś jeszcze Marcie za swoje zachowanie.- Dodał jeszcze mój partner z ławki, no nie mogłam w to po prostu wierzyć.

-Nie będę się ośmieszał przed jakąś cizią czy cię już powaliło do reszty ?

-Dla Ciebie jest dziewczyną i ma na imię Marcie...- Podniósł go za gardło, widać było, że ledwo oddychał ale nie chciał tego pokazywać.

-Przepraszam Marc...

I w tej samej chwili wszedł nauczyciel w mgnieniu oka Patrick siedział już koło mnie a oni nadal stali pod ścianą. Siedział tak blisko mnie, że aż stykaliśmy się kolanami, szturchnął mnie bym na niego popatrzyła i szepnął mi do ucha ,,Wybacz”, zdziwiłam się za co mam mu wybaczać, bo przecież to była moja wina...